โดย ธิชา ชัยวรศิลป์ เวลาสาวๆ เจอพวกโรคจิตบนรถเมล์หรือรถไฟฟ้า ทั้งๆ ที่อยากจะตะโกนด่าให้สะใจ แต่ก็ได้แต่เก็บกดความโกรธแค้นไว้ เพราะความอาย แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ผู้หญิงแกร่งจากนิวยอร์คคนนี้ทำ เหตุการณ์เกิดขึ้นที่นครนิวยอร์ค บนรถไฟหมายเลขสี่ วิ่งระหว่างถนนสายสี่สิบสองกับยูเนี่ยนสแควร์ เวลาประมาณหกโมงเย็น ถือเป็นความซวยของไอ้โรคจิตคนนี้ ที่มาเจอเหยื่อประเภทที่ไม่ยอมและสู้ยิบตาแบบนี้ เธอโวยวายทันที ?ชั้นก็งงว่าทำไมอีตาคนนี้มายืนเบียดชั้นอยู่ได้ ทั้งๆ ที่รถแม่งก็โล่งขนาดนี้ แล้วมันก็ควักไอ้นั่นออกมา!? เธอมองจ้องมันด้วยสายตาแข็งกร้าวแทบอยากจะกินเลือดกินเนื้อ ?มึงโดนจับแน่ กูไม่ปล่อยให้มึงหลุดไปหรอก คืนนี้ไม่มีธุระอะไรแล้ว กูจะลากคอมึงไปส่งตำรวจ โอ้ เยส โอ้ ฟัคกิ้ง เยส!? แล้วปิดท้ายด้วย ?เจ้าหน้าที่แม่งหายหัวไปไหนกันหมดวะเนี่ย?!? เรื่องนี้จบลงอย่างสวยงาม ไอ้โรคจิตถูกจับส่งตำรวจ ทั้งหลายทั้งปวงเกิดขึ้นได้เพราะการ ?ไม่ยอม? ของผู้หญิงคนนี้ ถ้าเรายอมไปครั้งหนึ่ง เราก็ต้องยอมไปตลอดชีวิต หากเราลุกขึ้นมาต่อสู้แล้วได้ลิ้มรสชาติของชัยชนะ เราอาจจะไม่กลับไปเป็นคนเดิมอีกเลย … Oh yes. Oh, fucking yes. *
↧